"Enter"a basıp içeriğe geçin

Yunus Emre (13.yüzyıl):

  • Dinî tasavvufi halk edebiyatının en büyük şairi kabul edilir.
  • Anadolu’daki Türk edebiyatının (tekke, halk, divan) öncüsüdür.
  • Tasavvufu bir yaşam biçimi olarak seçmiş ve şiirlerinde dile getirmiştir.
  • İlahi nazım türünün en güzel örneklerini vermiştir.
  • Lirik ve didaktik şiirlerinin özünü, Allah ve insan sevgisi oluşturur.
  • İlahi aşk ve Hümanizm (insan sevgisi) şiirlerin asıl temalarıdır.
  • İlahilerinde coşkun bir lirizm vardır.
  • Dünyanın geçiciliği, hoşgörü, dostluk, kardeşlik gibi temalara yer vermiştir.
  • Hoşgörü mesajları içeren şiirleri sayesinde bütün dünyada kabul görmüştür.
  • Duygu ve düşüncelerin en güzel ve kısa deyişlerle ifade etmeyi bilen sanatçı; bir kitabı dolduracak özellikte anlam derinliği olan düşünceleri bir tekerleme kolaylığı ile söylemeyi başarmıştır. Bu tür şiirlere sehlimümteni denir.
  • Geniş halk kitlelerine seslendiği için dili son derece yalındır.
  • Genellikle heceyle ve dörtlük nazım birimiyle yazmıştır.
  • Risaletü’n-Nushiyye adlı mesnevisi dinî, tasavvufî, didaktik bir eserdir.
  • 1991 yılında UNESCO tarafından “Yunus Emre Sevgi Yılı” ilan edilmiştir.

Eserleri;

  1. Risaletü’n-Nushiyye : mesnevi şeklinde ve aruz ölçüsüyle yazılmıştır. Nasihatmane sayılabilecek dinî, tasavvufî, ahlakî ve öğretici nitelikte bir eserdir.
  2. Divan: Genellikle heceyle yazdığı ilahi tarzındaki şiirleri topladığı eserdir.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir