"Enter"a basıp içeriğe geçin

İbrahim Şinasi: Münacat

Münacat
Hak-teala azamet aleminin padişehi
La-mekandır olamaz devletinin taht-gehi.

Hasdır zat-ı ilahisine mülk-i ezeli
Bi-hudud anda olan kevkebe-i lemyezeli.

Eser-i hikmetidir yerle göğün bünyadı
Dolu boş cümle yed-i kudretinin icabı.

İzzet ü şanını takdis kılar cümle melek
Eğilir secde eder piş-i celalinde felek.

Emri vech üzre yer eyler gece gündüz hareket
Değişir tazelenir mevsim-i feyz ü bereket.

Pertev-i rahmetinin lemasıdır ayla güneş
Tab-ı hışmından alır alsa cehennem ateş.

Şerer-i heybet-i ulviyyesidir yıldızlar
Anların şulesi gök kubbesini yaldızlar.

Kimi sabit kimi seyyar be-takdir-i Kadir
Tanrı’nın varlığına her biri bürhan-ı münir.

Varlığın bilme ne hacet küre-i alem ile
Yeter isbatına halk ettiği bir zerre bile.

Göremez zatını mahlukunun adi nazarı
Hisseder nurunu amma ki basiret basarı.

Vahdet-i zatına aklımca şehadet lazım
Can ü gönlümle münacat ü ibadet lazım.

Neşe-i şevk ile âyâtına tapmak dilerim
Anla var Hâlik’ıma gayrı ne yapmak dilerim.

Ey Şinasi içimi havf-ı ilahi dağlar
Suretim gerçi güler kalb gözüm kan ağlar.

Eder isyanıma gönlümde nedamet galebe
Neyleyim yüz bulamam ye’s ile afvım talebe.

Ne dedim tövbeler olsun bu da fi’l-i şerdir
Benim özrüm günehimden iki kat bed-terdir.

Nur-ı rahmet niye güldürmeye ruy-ı siyehim
Tanrı’nın mağfiretinden de büyük mü günehim.

Bi-nihaye keremi aleme şamil mi değil
Yoksa alemde kulu aleme dahil mi değil.

Kulunun za’fına nisbet çoğ ise noksanı
Ya anın kahrına galib mi değil ihsanı.

Sehvine oldu sebeb acz-i tabii kulunun
Hem odur alem-i manide şefi’i kulunun.

Beni afvetmeğe fazl-ı ilahisi yeter
Sanma hâşâ kerem-i na-mütenahisi biter.

Şiirin Özellikleri:
Münacaat nazım şekliyle aruzun 4 Fe’ilatün kalıbı ile yazılmıştır. Yenilik şekilde değil mantığın ve zihniyetin değişimindedir.
Münacaat’ ta tevhit bölümü de vardır. Fakat divan edebiyatında olan tasavvuf geleneği burada yoktur. Aynı zamanda kasideye dair pek çok özelliğin olmadığı görülür. Beyit sayısı klasik kasideden daha azdır. Divan edebiyatında aslolan beyit güzelliğidir, anlam beyitte biter. Fakat burada göze çarpan bir diğer başlıca yenlik ise beyitler arasında bir anlam birliğinin olmasıdır.

Dine akılcı bir bakış açısıyla yaklaşılmış olması yeni ve değişiktir. Kendisinden öncekilerden bu şekilde ayrılır. Klasik bir münacaat değildir. Şiiri içerik, anlam ve kavram olarak değiştirmiştir. Anlam bütünlüğüne önem vermiştir. Sanat yapma endişesi en aza inmiştir. Bu da mahalli sanata yöneliyor oluşundan kaynaklanıyor.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir